Η ανάπτυξη αρχίζει μερικές ώρες μετά τη δημιουργία του ζυγώτη. Ο ζυγώτης διαιρείται (μιτωτικά) σε δύο θυγατρικά κύτταρα που ονομάζονται βλαστομερίδια. Οι επόμενες διαιρέσεις ακολουθούν γρήγορα σχηματίζοντας μικρότερα βλαστομερίδια: η διεργασία αυτή ονομάζεται αυλάκωση.
Το δεύτερο πρωϊνό μετά την ωοληψία η αυλάκωση του ζυγώτη έχει αρχίσει και τα έμβρυα έχουν ήδη επιτελέσει δύο κυτταρικές διαιρέσεις. Κατά κανόνα, το ποσοστό αυλάκωσης του ζυγώτη υπερβαίνει το 95%. Τυπικά, η πρώτη διαίρεση επέρχεται περίπου 16 ώρες μετά τη γονιμοποίηση και το έμβρυο απαρτίζεται πλέον από 2 κύτταρα (τα βλαστομερίδια). Η δεύτερη διαίρεση επέρχεται περίπου 12 ώρες αργότερα (το έμβρυο απαρτίζεται από 4 βλαστομερίδια) και οι διαιρέσεις συνεχίζονται με αυξανόμενο ρυθμό. Στο στάδιο των 4 προς 8 κυττάρων ενεργοποιούνται τα γονίδια του εμβρύου και αρχίζουν να παράγονται οι ειδικές του πρωτεΐνες (θεωρείται ότι οι δύο πρώτες αυλακωτικές διαιρέσεις είναι παθητικές). Τα επόμενα στάδια ανάπτυξης είναι το στάδιο του μοριδίου (περίπου 16-32 κύτταρα) και το στάδιο της βλαστοκύστης.
Η ορθή αυλάκωση αποτελεί και ένα θεμελιώδες κριτήριο της ποιότητας των εμβρύων: ο αριθμός και η γενική μορφολογία των βλαστομεριδίων, η ύπαρξη θρυμματισμού, η μορφολογία και η ταχύτητα συγχώνευσης των προπυρήνων, καθώς και η συγχρονισμένη διαίρεση, αποτελούν σημαντικά στοιχεία για την αξιολόγηση των εμβρύων την ημέρα της εμβρυομεταφοράς και έχουν άμεση σχέση με το στατιστικό αποτέλεσμα επιτυχίας κυήσεως.
Έτσι έμβρυα που έχουν διαιρεθεί με καθυστέρηση (π.χ. στάδιο δύο κυττάρων στις 48 ώρες καλλιέργειας) θεωρούνται λιγότερο «καλά» από έμβρυα που έχουν ήδη αρχίσει τη δεύτερη διαίρεση (στάδιο 4 κυττάρων) κατά την ίδια χρονική στιγμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα «αργοπορημένα» έμβρυα δεν έχουν μέλλον, ή ότι μόνον τα «πρωτοπόρα» έμβρυα είναι ικανά να εμφυτευθούν.
Δείτε ακόμη: Αξιολόγηση των εμβρύων
