Όσον αφορά τη φαρμακευτική θεραπεία για τη βελτίωση των παραμέτρων του σπέρματος η επικρατούσα άποψη αυτή τη στιγμή στη διεθνή βιβλιογραφία είναι ότι δεν έχουν παρατηρηθεί βελτιώσεις στατιστικώς σημαντικές στην ποιότητα του σπέρματος μετά φαρμακευτική θεραπεία.
Η μόνη εξαίρεση αφορά τον υπογοναδοτροπικό υπογοναδισμό, όπου παρατηρούμε θεαματική βελτίωση των παραμέτρων του σπέρματος μετά τη φαρμακευτική θεραπεία. Η φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει συνδυασμό υποφυσιακών γοναδοτροπινών (Puregon – Gonal F – Altermon) και χοριακής γοναδοτροπίνης (Pregnyl – Ovitrelle), ή επίσης αντι-οιστρογόνων όπως η ταμοξιφένη, η κλομιφένη (Nolvadex, Clomiphene citrate), ανδρογόνα, αναστολείς της αρωματάσης κ.λπ.
Η φαρμακευτική θεραπεία έχει τουλάχιστον τρίμηνη διάρκεια, όση και η διάρκεια της σπερματογένεσης και ελέγχεται με νέο σπερμοδιάγραμμα και εκτίμηση των ορμονικών παραμέτρων από τον εξειδικευμένο ανδρολόγο (ενδοκρινολόγο ή ουρολόγο).
Συμπερασματικά, η φαρμακευτική και η χειρουργική θεραπεία, εκτός από πολύ ειδικές περιπτώσεις, ελάχιστα προσφέρουν στη βελτίωση των παραμέτρων του σπέρματος. Έτσι, μετά την ανακάλυψη της ICSI το 1992, η προτεινόμενη αντιμετώπιση πρακτικά συνοψίζεται στα εξής: το συγκεκριμένο σπέρμα αξιολογείται ως κατάλληλο είτε για φυσιολογική επαφή, είτε για ενδομήτρια σπερματέγχυση και κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) ή μόνο για μικρογονιμοποίηση (ICSI).
