Οι συγγενείς ανωμαλίες της μήτρας δεν φαίνεται να αποτελούν παράγοντα υπογονιμότητας, με εξαίρεση ορισμένες σπάνιες ανωμαλίες, όπως είναι η απλασία της μήτρας, η μερική ή ολική έλλειψη σαλπίγγων, τα εγκάρσια διαφράγματα του τραχήλου και του κόλπου καθώς και η μερική ή ολική ατρησία τραχήλου και κόλπου ή η έλλειψη τους.
Οι συγγενείς ανωμαλίες που αφορούν μονόκερω, δίκερω, διάφραγμα μήτρας, πιθανώς επηρεάζουν την εξέλιξη της κυήσεως, οπότε σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. διάφραγμα μήτρας) αποφασίζεται η χειρουργική διόρθωσή τους.
Τα διαφράγματα της μήτρας αποτελούν τη συχνότερη συγγενή ανωμαλία διαπλάσεως της μήτρας. Οι συγγενείς ανωμαλίες της μήτρας δεν αποτελούν σίγουρο και αποκλειστικό παράγοντα υπογονιμότητας, πιθανόν όμως να επηρεάζουν την εξέλιξη της κύησης. Στο παρελθόν, η χειρουργική αντιμετώπισή τους περιελάμβανε λαπαροτομία, διατομή της μήτρας και του διαφράγματος και συρραφή της μήτρας με τις τεχνικές Strassmann και Jones κ.λπ. Σήμερα, η διατομή του διαφράγματος γίνεται με τεχνικές υστεροσκοπικής χειρουργικής που αποτελούν τη θεραπεία εκλογής με σκοπό τη δημιουργία ενιαίας κοιλότητας στη λεγόμενη διαφραγματοφόρο (διπλή) μήτρα. Η δημιουργία ενιαίας φυσιολογικής κοιλότητας μετά τη χειρουργική επέμβαση είναι εντυπωσιακή και η επιθηλιοποίησή της εξαιρετική. Ο μετεγχειρητικός έλεγχος περιλαμβάνει υστεροσαλπιγγογραφία και υστεροσκόπηση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις δικέρωτος μήτρας που επηρεάζεται η εξέλιξη της κύησης μπορεί να αποφασισθεί η πλαστική της μήτρας με τις τεχνικές κατά Strassmann-Jones που γίνονται με λαπαροτομία. Εναλλακτική λύση για τις περιπτώσεις αυτές μπορεί να αποτελέσει η περιορισμένη υστεροσκοπική διατομή του σημείου της ένωσης των δύο κεράτων, με σκοπό την περιορισμένη διεύρυνση της κοιλότητας. Η διατομή γίνεται με ταυτόχρονη λαπαροσκοπική καθοδήγηση και τα αποτελέσματα ελέγχονται μετά τρίμηνο με υστεροσαλπιγγογραφία και υστεροσκόπηση.
Δείτε ακόμη: Διαφράγματα της μήτρας
