Υπενθυμίζεται ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση, εκτός της θεραπείας της υπογονιμότητας, έχει και διαγνωστική αξία. Αποτελεί δηλαδή μία πρώτη, σαφή ένδειξη ότι τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια του συγκεκριμένου ζευγαριού μπορούν να συνενωθούν. Σε ορισμένες περιπτώσεις ανεξήγητης υπογονιμότητας, ανακαλύπτουμε μια πιθανή αιτία του προβλήματος και συλλέγουμε ιδιαίτερα χρήσιμες πληροφορίες: εάν λ.χ. τα σπερματοζωάρια δεν προσκολλώνται στο ωάριο (εάν δεν έχουν την ικανότητα να «σφηνωθούν» στη διαφανή ζώνη), ή εάν η κινητικότητα τους εκμηδενίζεται μετά από μερικές ώρες καλλιέργειας, η γονιμοποίηση είναι προφανώς αδύνατη. Οι εργαστηριακές συνθήκες ελέγχονται συνεχώς και τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι τυποποιημένα, ώστε να περιορίζεται στο ελάχιστο η επίδρασή τους στη γονιμοποίηση.

Το ποσοστό γονιμοποίησης δεν αποτελεί ένδειξη της ποιότητας των εμβρύων που θα προκύψουν. Τα έμβρυα είναι στην πραγματικότητα αυτοδύναμα, και συχνά επιτυγχάνεται εγκυμοσύνη από ένα μοναδικό έμβρυο. Κατά συνέπεια, το ενδεχομένως περιορισμένο ποσοστό γονιμοποίησης δεν πρέπει να προκαλεί ανησυχίες για την έκβαση της προσπάθειας.