Πριν την έναρξη οποιασδήποτε μελέτης και θεραπείας της υπογονιμότητας, θα πρέπει να απαντηθεί ένα βασικό ερώτημα: υπήρξε επαρκής συχνότητα σεξουαλικών επαφών ώστε, παρά την ικανή έκθεση στην πιθανότητα σύλληψης, να μην υπάρχει εγκυμοσύνη;
Αν η απάντηση είναι ναι και δεν έχει επιτευχθεί σύλληψη σε διάστημα ενός έτους είναι απαραίτητη η διερεύνηση των αιτίων υπογονιμότητας με σκοπό την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας. Ο μελετητής Te Velde, για να αναδείξει τη μεγάλη σημασία που έχει η χρονική διάρκεια των ελεύθερων σεξουαλικών επαφών χωρίς προγραμματισμό τις γόνιμες ημέρες, αλλά και χωρίς προφυλακτικά αντισυλληπτικά μέτρα ανέπτυξε ένα υποθετικό μαθηματικό μοντέλο αθροιστικών ποσοστών αυτόματης σύλληψης.
Για την ανάπτυξη του μοντέλου του, ο Te Velde στηρίχθηκε στις εργασίες των Leridon, Spira (1984) και Jansen (1993): χώρισε τα ζευγάρια σε πέντε υποθετικές κατηγορίες διαφορετικού Μηνιαίου Ποσοστού Γονιμότητας – ΜΠΓ (0-60%) και υπολόγισε τα αθροιστικά ποσοστά σύλληψης για διάστημα 6 μηνών έως 5 ετών. Τα αποτελέσματά του συνοψίζονται στον Πίνακα.
Πίνακας. Υποθετικό μαθηματικό μοντέλο αθροιστικών ποσοστών εγκυμοσύνης του Τe Velde
| Κατηγορία | ΜΠΓ* | ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΚΓΥΜΟΣΥΝΗΣ | |||
| 6 μήνες | 12 μήνες | 24 μήνες | 60 μήνες | ||
| Υπεργόνιμα ζευγάρια | 60% | 100% | - | - | - |
| Φυσιολογικά γόνιμα | 20% | 74% | 93% | 100% | - |
| Ήπιας μορφής υπογόνιμα | 5% | 26% | 46% | 71% | 95% |
| Βαριάς μορφής υπογόνιμα | 1% | 6% | 11% | 21% | 45% |
| Μη γόνιμα | 0% | 0% | 0% | 0% | 0% |
* Μηνιαίο Ποσοστό Γονιμότητας
Με βάση αυτό το μοντέλο, 95 στα 100 ζευγάρια θα είχαν επιτύχει σύλληψη σε μια πενταετία αν είχαν ελαφρά προβλήματα υπογονιμότητας, δηλαδή ήπια προβλήματα σπέρματος, σαλπίγγων, ωοθυλακιορρηξίας κ.λπ., αρκεί μόνον να είχαν ελεύθερες επαφές, χωρίς προφύλαξη, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς καμία εξέταση, χωρίς καμία θεραπεία.
Επίσης 45 ζευγάρια στα 100 με βαριά προβλήματα υπογονιμότητας θα είχαν επιτύχει σύλληψη σε μια πενταετία. Γι’ αυτό και αρκετοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι η δυνατότητα επίτευξης εγκυμοσύνης με ή χωρίς θεραπεία εξαρτάται κυρίως από την ηλικία της γυναίκας και τη διάρκεια της υπογονιμότητας.
Η φιλοσοφία αντιμετώπισης της υπογονιμότητας μπορεί να περιλαμβάνει:
- μια φάση αναμονής (wait and see),
- διενέργεια εξετάσεων για τη διερεύνηση των αιτίων υπογονιμότητας, με σκοπό την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας,
- χρονοδιάγραμμα αντιμετώπισης (π.χ. περιορισμένος αριθμός σπερματεγχύσεων, υστεροσκόπηση – λαπαροσκόπηση κ.α.),
- άμεση εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης.
