Στη βιβλιογραφία σημειώνεται αντιπαράθεση μεταξύ της διενέργειας σαλπιγγοστομίας με κριτήρια και της αφαίρεσης των υδροσαλπίγγων πριν από την εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης. Επίσης, δεν είναι σαφές αν η σαλπιγγεκτομή έχει αρνητική επίδραση στην αιμάτωση των ωοθηκών και επομένως στην ανάπτυξη των ωοθυλακίων.

Η αφαίρεση ή η απολίνωση των σαλπίγγων είναι προτιμότερο να γίνεται με κριτήρια, διότι έχει παρατηρηθεί ικανοποιητικό ποσοστό κυήσεως στην εξωσωματική γονιμοποίηση χωρίς χειρουργική αφαίρεση ή απολίνωση των υδροσαλπίγγων. Μερικά από τα κριτήρια για σαλπιγγεκτομή περιλαμβάνουν: μεγάλη διάταση των υδροσαλπίγγων που είναι εμφανής στο κολπικό υπερηχογράφημα, υδροσάλπιγγες με παχέα τοιχώματα και αποτυχία μίας ή δύο συνεχόμενων προσπαθειών εξωσωματικής γονιμοποίησης με καλή ποιότητα εμβρύων (έμβρυα με ικανοποιητικό αριθμό και καλή μορφολογία βλαστομεριδίων). Το κολπικό υπερηχογράφημα έχει μεγάλη εξειδίκευση αλλά πτωχή ευαισθησία στη διάγνωση των υδροσαλπίγγων. Η διάγνωση των υδροσαλπίγγων γίνεται κυρίως με την υστεροσαλπιγγογραφία και τεκμηριώνεται με την λαπαροσκόπηση.

Συμπερασματικά η επιλογή της σαλπιγγοστομίας ή της σαλπιγγεκτομής στη λαπαροσκοπική αντιμετώπιση των υδροσαλπίγγων πρέπει να στηρίζεται σε αυστηρά προεγχειρητικά και διεγχειρητικά κριτήρια. Οι διάφορες λύσεις πρέπει να εξηγηθούν με σαφήνεια στο υπογόνιμο ζευγάρι. Έτσι αποφεύγεται κατά το δυνατόν η ταλαιπωρία και η άσκοπη απώλεια χρόνου. Άλλωστε σήμερα με τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας κυήσεων, η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για τις υδροσάλπιγγες, ενώ η σαλπιγγοστομία μπορεί να προταθεί μόνο ως εναλλακτική λύση αποκλειστικά για νέες γυναίκες με υδροσάλπιγγες.

Δείτε ακόμη: Μύθοι και Αλήθειες → Πρέπει να αφαιρούνται οι υδροσάλπιγγες πριν την εξωσωματική;