Με τον όρο σαλπιγγοστομία εννοούμε τη διάνοιξη των σαλπίγγων σε περιπτώσεις υδροσαλπίγγων. Η σαλπιγγοστομία διενεργείται σε απόφραξη του κωδωνικού τμήματος της σάλπιγγας (υδροσάλπιγγας). Η σαλπιγγοστομία αποτελούσε στο παρελθόν μοναδική λύση στο πρόβλημα των υδροσαλπίγγων. Σήμερα, μετά την επιτυχή εφαρμογή των προγραμμάτων εξωσωματικής γονιμοποίησης η χρησιμότητά της είναι συζητήσιμη, καθώς προσφέρει πιθανότητα παραμονής διαβατότητας (ανοικτών σαλπίγγων) μέχρι 80% και πιθανότητα επιτυχίας κυήσεως από 0 έως 25%. Η πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως μετά από σαλπιγγοστομία ανέρχεται στο 5%. Υπάρχουν μάλιστα αρκετοί που θεωρούν επιβεβλημένη την αφαίρεση ή την απολίνωση των σαλπίγγων οπωσδήποτε πριν από την εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης, λόγω της αρνητικής επίπτωσής τους στα αποτελέσματα κυήσεων.
Όσον αφορά τη χειρουργική προσέγγιση των υδροσαλπίγγων με σαλπιγγοστομία υπάρχουν αρκετοί (Donnez, Dubuisson, Canis, Nezhat, Manhes), που φθάνουν να υποστηρίξουν ότι, σε επιλεγμένες με αυστηρά κριτήρια περιπτώσεις, τα ποσοστά προσεγγίζουν εκείνα της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Προγνωστικοί παράγοντες για το αποτέλεσμα αποτελούν ο βαθμός διάτασης της σάλπιγγας, η παρουσία πτυχών, η ύπαρξη ενδοαυλικών συμφύσεων και η μικροσκοπική και μακροσκοπική κατάσταση του βλεννογόνου της σάλπιγγας.Κατά τον Donnez, η διάταση της σάλπιγγας κατατάσσεται σε 5 κατηγορίες, με καλύτερη πρόγνωση για τη κατηγορία 1 που αφορά φίμωση του κωδωνικού στομίου με περιορισμένη διαβατότητα (αναφέρει ποσοστά κυήσεων 60%), ενώ τη χειρότερη πρόγνωση έχει η κατηγορία 5 που αφορά υδροσάλπιγγα με παχέα τοιχώματα και έλλειψη πτύχωσης (για την οποία ενδείκνυται η σαλπιγγεκτομή).Σε τεχνικό επίπεδο αρχικά διενεργείται κινητοποίηση της σάλπιγγας και της ωοθήκης με λύση πιθανών συμφύσεων. Στη συνέχεια διανοίγεται η υδροσάλπιγγα με Laser CO2, ελέγχεται η διαβατότητά της και εκτιμάται αδρά η κατάσταση του αυλού. Η επέμβαση τελειώνει με την εκστροφή των χειλέων της υδροσάλπιγγας δίκην μανσέτας με τη βοήθεια του SwiftLase.
